Το αντίδωρο τι θερμίδες έχει;

Κυριακή.Μέρα θρησκευτικής κατάνυξης.Η μέρα που ξυπνάνε οι γιαγιάδες όλου του κόσμου και πάνε να ακούσουν για έναν ξυλουργό και να πιουν από το σώμα και το αίμα του.Ή κάπως έτσι.

Ποτέ δεν ήμουν διαίτερα θρήσκος.Πάντα πίστευα με τον δικό μου τρόπο.Είχα πάει χτες για επιτραπέζιο και τσάκισα κι ένα διπλό burger το οποίο μου έπεσε βαρύ,οπότε έπεσα για ύπνο στις 3 το ξημέρωμα.Που να ξυπνήσω 8 το πρωί να ετοιμαστώ να πάω εκκλησία.Ας όψονται κάποιες ηθικές υποχρεώσεις.Ξυπνάω στο ζεστό μου το κρεβάτι και πρέπει να εγκαταλείψω τη ζεστή του αγκαλιά και το χουζούρι μου για να ετοιμαστώ.
Βαριεστημένα,σηκώθηκα από το κρεβάτι,βάδισα νωχελικά προς το μπάνιο,βούρτσισα τα δόντια μου κι έριξα νερό στο πρόσωπό μου να ξυπνήσω.Επέστρεψα στο δωμάτιο,ντύθηκα και πήγα στην εκκλησία.


Ψιλοάδεια η εκκλησία.Καθόλη τη διάρκεια της λειτουργίας υπήρχε μια γιαγιά που έψελνε ότι ακριβώς και ο ψάλτης.Μας κοίταζε με ένα μισάνθρωπο βλέμμα του τύπου "Χα,δεν ξέρετε πότε να σηκωθείτε,πότε να σταυροκοπηθείτε και δεν ξέρετε και τους στίχους".Το r-penis (religion penis) της ήταν μεγαλύτερο και το χαιρότανε.Δε φτάνει που μας έκανε λειτουργία με ήχο surround να πούμε,είχαμε και το επικριτικό της βλέμμα.

Προχωράμε.

Σε όλη τη διάρκεια της τελετής,πέρα από τη γιαγιά surround είχε και κάτι άλλους ψάλτες οι οποίοι όμως είχαν πολύ μελωδικές φωνές με αποτέλεσμα,ακόμα κι εγώ ο "άπιστος" να την έχω καταβρεί με την όλη κατανυκτική ατμόσφαιρα και τους ψαλμούς.Οκ,προφανως και δεν άκουγα όλα τα εδάφια,αλλά πέρα από όσα άκουσα,ταυτόχρονα,είχα την ευκαιρία να σκεφτώ κάποια πράγματα για το τι είναι σημαντικό και τι όχι,καθώς και κάποια πράγματα για τον εαυτό μου.Προς το τέλος ο ιερέας,έβγαλε ένα λογύδριο το οποίο αν και σωστό,τράβηξε σε μάκρος και κούρασε.Έπειτα κι ενώ η εκκλησία είχε αρχίσει να γεμίζει ασφυκτικά,έγινε η Θεία Κοινωνία.Γέροι,νέοι,παιδιά όλοι εκεί.
Τέλος,πήραμε το αντίδωρο και προχωρήσαμε προς την έξοδο.

Δεν ξέρω αν για όλους ήταν τόσο όμορφη εμπειρία η συγκεκριμένη τελετή ή τόσο αποδοτική πενυματικά,όμως την ευχαριστήθηκα.Μπορεί να είχαμε τη γιαγιά surround να μας κοιτάζει με μίσος σε ένα μέρος που διδάσκει την αγάπη,αλλά γενικά ήταν κάτι που δεν έχω ξαναζήσει σε εκκλησία.Το σίγουρο είναι πως δεν παίζει να ξαναπάω anytime soon,προτιμώ να κάτσω να λιώσω κάνα παιχνιδάκι(αυτές τις μέρες Far Cry 3) ή να λιώσω στον ύπνο.Μια απορία μόνο.Το αντίδωρο,τι θερμίδες έχει;

Ηλιθιότητα Μέρος πρώτο

Ηλιθιότητα,βλακεία,βλαμμάρα,μαλάκυνση,μαλακία,κάλος στον εγκέφαλο.
Όπως και να το πεις,είναι το ίδιο.

Βάζω εδώ το πρώτο από τα πολλά μέρη που θα ακολουθήσουν,και αυτό,γιατί ως γνωστόν, η βλακεία είναι άπειρη που έλεγε και ο Αϊνστάην.

Δε θα κάτσω να αναλύσω τι και πως,απλά θα γράψω το σημερινό περιστατικό που με εκνεύρισε σε μία φαινομενικά ήσυχη μέρα.

Έχω έρθει όμορφα και ωραία στη δουλειά,βλέπω ότι έχω ελάχιστα πράγματα να κάνω,κομπλέ λέω,χαλαρώνουμε.Κατά τη 1,σκάει τηλεφώνημα.Δωμάτιο 59 εδώ,έχουμε μια κατσαρίδα στο δωμάτιο,μπορείτε να στείλετε κάποιον να τη σκοτώσει;
Τι διάολο ρε πούστη μου,πρώτη φορά βλέπουν στη ζωή τους κατσαρίδα;Και έστω να το δεχτώ,δεν μπορούν να τη σκοτώσουν;Πόσο δύσκολο είναι;Πάω έξω από το δωμάτιο βλέπω τον σύζυγο να με περιμένει πάμε από πίσω και μου λέει να πηδήξω στο μπαλκόνι.Τι να κάνω με τους βλαμμένους που έχω μπλέξει,πηδάω κι εγώ.Στο μπαλκόνι.Μου λέει η κατσαρίδα είναι παγιδευμένη ανάμεσα στη σήτα και το τζάμι.Ψεκάζω,τελειωμένο το μπουκάλι σχεδόν,αλλά μύριζε.Φακ.Μου λένε πήγαινε φέρε άλλο γιατί δεν μπορούμε να κοιμηθούμε κι έχουμε και παιδιά.Ναι μαλάκα,τρόμπα.Έχεις παιδιά και φοβάσαι μη στα φάει;Ζώον όρθιο.Τρικαράγκιοζα.Εμείς όταν ήμασταν παιδιά κυνηγούσαμε όλη μέρα στο χωρίο τα τζιτζίκια με μπουκάλια χλωρίνης δεμένα σε ξύλα και τα παγιδεύαμε.Δέναμε χρυσόμυγες σε κλωστή και τις στριφογυρίζαμε.Βγάζαμε τις παντόφλες και κυνηγούσαμε κατσαρίδες να τις λιώσουμε,παίζαμε ξιφομαχία με μακριά ξύλα που βρίσκαμε από δω κι από κει,αντρωθήκαμε και σφυρηλατηθήκαμε στη Μόρντορ που να πάρει,κι εσύ σκατόφλωρε Γερμανέ,είδες μια κατσαρίδα και χέστηκες πάνω σου;Η κολλητή μου είδε δύο μέσα στο σπίτι,όχι έξω στη βεράντα και τις καθάρισε μόνη της.Μια κοπέλα μόνη της.Σκατόφλωρε.Βλαμμένε.Ζώον ηλίθιο και άχρηστο.Οπλισμένο σκυρόδεμα.Τελοσπάντων.Του λέω για να τελειώνω γιατί έχω και δουλειές,να γράψω στο μπλογκ μου,να φεησμπουκίσω,να μαλακιστώ βρε αδελφέ,ότι εντάξει μου ήρθε η μυρωδια από το τελειωμένο σπρέη,θα ψοφήσει λογικά.Δε θα ψοφήσει με τη μυρωδιά μόνο μου λέει,τα ξέρω εγώ αυτά τα ζώα.Ναι τούβλο.Αυτά τα ζώα τα ξέρεις.Το ότι είσαι κι εσύ ζώο το ξέρεις;Ηλίθιε.Πρώτη φορά βλέπεις να πούμε και μου έγινες παντογνώστης.Φωστήρας.Μαλάκα,ε μαλάκα.Πανηλίθιε.Του λέω δεν ξέρω αν θα μπορέσω να βρω άλλο σπρέη.Μου λέει δε γίνεται κάπου θα υπάρχει.Ναι στον κώλο σου βλαμμένε.
Τι να τον κάνω;Έμπλεξα με βλαμμένο λέω δεν καταλαβαίνει όταν του λέω ότι είναι ακίνδυνη.Είναι βρώμικη λέει.Ναι μαλάκα.Από τη βρωμιά έλκεται και ήρθε στο δωμάτιό σου.βρωμιάρη,μπίχλη.Στα διάλα να πούμε.Πήγα τελικά,πήρα τα κλειδιά,πήγα στην κεντρική αποθήκη,πήρα ένα σπρέη πήγα και ψέκασα.Μου λέει προσοχή γιατί είναι πολύ γρήγορη.Ναι μαλάκα.Σόνικ κι έτσι.Να πούμε στη Σέγκα να αλλάξει τον Σόνικ από σκαντζόχοιρο σε κατσαρίδα.Βλαμμένε.Πυρότουβλο.

Δε μπορώ ρε πούστη με τους βλαμμένους.Αλλά δεν την παλεύω και να προσπαθώ να τους αλλάξω γνώμη.Είπαμε,η βλακεία είναι ανίκητη.

Χαιρετώ,τα λέμε στο δεύτερο μέρος.

Γιατί μισώ τις Παρασκευές

Γιατί άραγε;Όλος ο κόσμος περιμένει την Παρασκευή γιατί είναι η τελευταία κανονική μέρα της εβδομάδας.Είναι η τελευταία μέρα εργασίας πριν αρχίσει η ξεκούραση του Σαββατοκύριακου,είτε μιλάμε για δουλειά,είτε για σχολείο,πανεπιστήμιο,φροντιστήριο,δεν ξέρω κι εγώ τι.
Όμως για εμάς που δουλεύουμε στον τουριστικό κλάδο και δη σε ξενοδοχεία,η Παρασκευή σηματοδοτεί τις μεγάλες αφίξεις.Ή να το θέσω καλύτερα,την Μεγάλη Άφιξη.Την Ιταλική Επέλαση.Πέρισυ ήταν Σάββατο,αλλά η προετοιμασία άρχιζε από Παρασκευή,ενώ φέτος αρχίζει από Πέμπτη η προετοιμασία,και πέφτει Παρασκευή,απλά επειδή είναι μικρότερη άφιξη,η προετοιμασία δεν παίρνει τόσο χρόνο.
Οπότε είναι το ίδιο.Η Παρασκευή είναι η μέρα που ξεσπάει η κόλαση.Τα νεύρα γίνονται τσατάλια,τα αφεντικά μας πρήζουν το ήπαρ,οι πιθανότητες για λάθη αυξάνουν και ο εκνευρισμός εκτοξεύεται στα ύψη.
Πέρισυ τα πράγματα ήταν απλά στις μεγάλες αφίξεις.Τους έβαζα στα δωμάτια,έλυνα τα τυχόν προβλήματα και περνούσα όσα διαβατήρια προλάβαινα.Φέτος όμως,τα πράγματα είναι αλλιώς.Δεν έχουμε μόνο Ιταλούς και δεν έχουμε μόνο μία άφιξη.Οπότε φέτος τι αρμοδιότητες έχω;
Τους βάζω στα δωμάτια,λύνω τυχόν προβλήματα,περνάω ΟΛΑ τα διαβατήρια,λιγότερα μεν,πολλά δε,ετοιμάζω κλειδιά για την άφιξη της επόμενης μέρας,ετοιμάζω την αναχώρηση της επόμενης μέρας και παράλληλα κάνω το checkout όσων είναι να φύγουν τη νύχτα.
Για αυτούς τους λόγους λοιπόν,μισώ τις Παρασκευές.
Και δε μισώ τις Δευτέρες όπως όλος ο φυσιολογικός κόσμος.Κάθε άλλο.Η Δευτέρα είναι μέρα χαλαρή για μας.
Αυτά.

Όρεξη για gaming.

Εδώ και 4 μήνες περίπου βρίσκομαι στην Κω για εργασία και χαρά.
Σκοπός μου πριν έρθω,ήταν να τελειώνω 4 τίτλους τη βδομάδα,να χάνω βάρος και να περνάω καλά.Το πρόγραμμα είχε μπει σε τάξη,η όρεξη υπήρχε,τι στράβωσε;Πολλά.Αλλά ας μείνω στα του gaming.Εφόσον είδα κι αποείδα,διαπίστωσα ότι με το ζόρι μπορώ να βγάζω 2 τίτλους το μήνα.Καθόλου άσχημα.Αλλά όπως προείπα πολλά στράβωσαν και τελικά το πρόγραμμά μου περιελάμβανε κολύμπι,γυμναστήριο,ύπνο,έξοδο,δουλειά.Όπως βλέπετε χρόνος για Gaming μηδέν.
Μετά που κατάφερα κάπως να φτιάξω το πρόγραμμα,δεν υπήρχε όρεξη και απλά καθόμουν κι έβλεπα ταινίες.Πλέον όμως εδώ και 3-4 μέρες το μόνο που θέλω είναι να κάτσω να λιώσω.Μόλις περάσει η Παρασκευή,θα ξεκινήσω.Πιστεύω μάλιστα όσο περισσότερο αργώ τόσο περισσότερο θα γουστάρω.Γιατί να περιμένω την Παρασκευή;Αυτό είναι ένα άλλο θέμα,που θα το δείτε σε μελλοντική ανάρτηση.

Donkey Kong Country Returns

Όπως είχα τάξει σε παλιότερη δημοσίευση,ορίστε οι εντυπώσεις μου αποτυπωμένες με ψηφιακό μελάνι σε ψηφιακό χαρτί για το Donkey Kong Country Returns.

Είχα ξεκινήσει τον τίτλο στο Wii,αλλά για διάφορους λόγους δεν το συνέχισα και το παράτησα στη μέση του δεύτερου κόσμου.

Το ξανάπιασα χρόνια μετά στο 3DS.Ο δρόμος ήταν μακρύς και δύσκολος.Οι φορές που αποκαρδιώθηκα και σκέφτηκα να τα παρατήσω πολλές.Αλλά κάθε φορά,επέστρεφα πιο δυνατός,με ατσαλωμένη θέληση κι έτοιμος για όλα.Τελικά το τελείωσα το παιχνίδι και είδα το τέλος του ταξιδιού.Και τι ταξίδι ήταν αυτό.Υπέροχο.Με ταξίδεψε σε όμορφα μέρη,σκοτεινές σπηλιές,τροπικές ζούγκλες,βιομηχανικά εργοστάσια,βραχώδη όρη,απόμακρα νησιά.Αντιμετώπισα διάφορους εχθρούς,συνάντησα παλιούς φίλους πέρασα δυσπρόσιτες πλατφόρμες,καβάλησα βαγονέτα ορυχίων και ρουκέτες.
Τα γραφικά ήταν εξαιρετικά και το 3D effect προσέθετε στο ήδη υπέροχο σύνολο.Η ταχύτητα ήταν καρφωμένη στα 30Fps αντί για 60 που ήταν στην αρχική έκδοση,αλλά αυτό δε δημιούργησε προβλήματα.Στα υπέροχα περιβάλλοντα του τίτλου υπήρχαν διάφορα εφέ όπως λάβα,φωτιές,θάλασσα,εχθροί στο βάθος που εμφανίζονταν μετά,καιρικά φαινόμενα και άλλα που τα αφήνω να τα ανακαλύψετε με την ενασχόλησή σας με τον τίτλο.
Η μουσική είχε ambient ρυθμούς και τα ηχητικά εφέ ήταν πολύ καλά όπως και η φωνή του Donkey και των άλλων χαρακτήρων.
Ο χειρισμός,αρκετά καλός,λειτουργικός και άμεσος χωρίς motion controls αυτή τη φορά.
Το gameplay είναι το κλασσικό platforming που ξέρουμε από τη σειρά.Το level design είναι για σεμινάριο.Στην αρχή είναι εύκολο για έναν αρχάριο να μπει στο κλίμα και να μάθει τους μηχανισμούς,μα όσο προχωράει κάθε πίστα παρουσιάζει νέα πράγματα και ιδέες απαιτώντας από τον παίκτη γρήγορη σκέψη και ταχεία αντανακλαστικά ώστε να μπορέσει να επιβιώσει και να ξεπεράσει τις προκλήσεις που του παρουσιάζονται.Ταυτόχρονα,μπορούμε να συλλέξουμε μπανάνες,puzzle pieces,καρδιές καθώς και τα κλασσικά KONG letters που αν τα μαζέψουμε όλα σε κάθε κόσμο ανοίγει μια απίστευτα δύσκολη πίστα όπου θα δοκιμαστούν ακόμα και οι καλύτεροι παίκτες.Στην έκδοση για 3DS,υπάρχει ένας ακόμα κόσμος που ξεκλειδώνεται αν μαζέψουμε τα 8 orbs από τις προαναφερθείσες δύσκολες πίστες.
Και μιας και αναφερθήκαμε στις προσθήκες της νέας έκδοσης,να πούμε εδώ πως υπάρχει και μια επιλογή ακόμα που κάνει το παιχνίδι ευκολότερο μιας και ο χαρακτήρας έχει 3 καρδιές αντί για 2.

Εν κατακλείδι,αξίζει ο τίτλος;Αν έχετε υπομονή και νεύρα από ατσάλι,ενώ παράλληλα θέλετε ένα καλό platform game,τότε ναι αξίζει με χίλια.Αν πάλι,η απάντησή σας είναι όχι στα 2 προηγηθέντα ερωτήματα,προσπεράστε χωρίς φόβο.

9/10

Καλοκαιρινό μάθημα

Έχω καιρό να γράψω το ξέρω,ας το κάνω λοιπόν με μικρά αργά,σταθερά βήματα.Από δω και πέρα,θα γίνω πολυγραφότατος.Ο λόγος;Θα τον αναλύσω σε επόμενη ανάρτηση.

Γράφω σήμερα για να πω κάτι που μου συνέβη σήμερα.Θα κάνω μια μίνι αναδρομή σε δύο πραγματάκια που έχουν συμβεί.

1)Βρήκα δουλειά και τα άτομα με τα οποία συνεργάζομαι δεν είναι και ότι καλύτερο και δημιουργούν προβλήματα.Όχι σε μένα μόνο,γενικά.
2)Πριν μερικές μέρες ήρθαν κάτι πελάτες με προβλήματα όρασης,όχι τύφλωση,βλέπουν,απλά όχι καλά,δεν ξέρω τι ακριβώς.Η αλήθεια είναι ότι τη μέρα εκείνη που τους είδα ένιωσα θλίψη,αλλά ήμουν σίγουρος ότι μετά από 2 λεπτά θα το ξεχάσω και θα βυθιστώ πάλι στα προβλήματα της καθημερινότητάς μου.Όπως κι έγινε.Αυτοκριτική για το συγκεκριμένο σκηνικό σε επόμενη ανάρτηση.

Πάμε λοιπόν στο σήμερα.Κλασσικά,προβλήματα εγώ στη δουλειά κι ενώ περπατάω σκυθρωπός για τη δουλειά,συναντάω τους άνωθι αναφερμένους(δεν ξέρω αν είναι σωστό,αλλά δεν πειράζει) πελάτες,με τα προβλήματα όρασης.Περπατάω από δίπλα σκυθρωπός και μου σκάνε ένα απίστευτα εγκάρδιο χαμόγελο και με χαιρετάνε.Τους χαιρετάω κι εγώ χαμογελώντας και συνεχίζω το δρόμο μου χαμογελαστός.Όσο το σκέφτομαι όμως τόσο τσατίζομαι.Γιατί ρε γαμώτο,ένας άνθρωπος που τραβάει τέτοια ζόρια στη ζωή του καταφέρνει και είναι τόσο καλός και γλυκός με τους αλλούς και δη με εμένα που ουσιαστικά είμαι ένας ξένος και δεν έχω κάνει τίποτα για αυτούς και από την άλλη υπάρχουν τα ας πούμε ζώα,αν και το θεωρώ προσβολή για τα ζώα,τα οποία με ξέρουν,υποτίθεται ήμασταν φίλοι,τους έχω στηρίξει εμπράκτως και όμως είναι τόσο αχάριστοι και κακοί και το μόνο που κάνουν είναι να προκαλούν την αποδοκιμασία των γύρω τους για τη συμπεριφορά τους;

Δε θα πω περισσότερα για τις παραπάνω βδέλλες,πολύ σημασία έδωσα.Απλά θέλω να πω μέσα από δω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ανθρώπους αυτούς που ενώ έχουν τόσο σοβαρά προβλήματα,καταφέρνουν να είναι καλοί κι ευγενικοί με έναν ξένο που δεν τους έχει προσφέρει τίποτα κι όμως παραμένουν άνθρωποι με αξιοπρέπεια,ευγένεια και ήθος κι εύχομαι ειλικρινά να βρουν ένα τρόπο να ξεπεράσουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.

Δεν πάω σπίτι μου απόψε...

Χτες ήταν μια πολύ ιδιαίτερη μέρα.Κοιμήθηκα στις 10 το πρωί,ξύπνησα στις 2μισι το μεσημέρι και από κείνη την ώρα ήμουν συνέχεια έξω.Πήγα ραντεβού με μια κοπέλα,μετά βόλτες στο κέντρο της Αθήνας και χαβαλές μαζί της.Ακολούθησε επιστροφή στα πάτρια εδάφη κατά τις 10 το βράδυ,πήγα από ένα φίλο,μιλήσαμε για videogames και μετά πήγα από τη δουλειά ενός φίλου να φάω τίποτα.Μου λέει κανονίσαμε για ποτάκι με το που σχολάσω,είσαι μέσα;Μέσα απαντάω.Κατά τη 1 που σχόλασε πήγα σπίτι,πήρα λεφτά και ξαναφύγαμε,ζήτημα να έκατσα σπίτι μου 2 λεπτά.Φεύγω και γύρισα κατά τις 7 το πρωί στο σπίτι.Η βραδιά κύλησε λίγο περίεργα,με τις απαραίτητες δόσεις κραιπάλης φυσικά,και μια δυο αναπάντεχες εκπλήξεις.Καλά πήγε,είχε τη φάση του το όλο σκηνικό.
Με το που γύρισα σπίτι,άραξα και άναψα το λάπτοπ,να μπω λίγο ίντερνετ και μετά έβαλα να παίξω και λίγο Donkey Kong Country Returns.Μετά κοιμήθηκα και ξύπνησα 12 ώρες μετά.
Αυτά τα ολίγα.

Για το Donkey Kong Country Returns αν κάποια στιγμή το τελειώσω,ελπίζω να γράψω περισσότερα,θα δείξει.

Ρώσικη βραδιά

Εδώ και ένα μήνα περίπου,έχω ξεκινήσει μαθήματα της Ρωσικής γλώσσας.Δεν το κάνω από ψώνιο,αλλά επειδή το χρειάζομαι στη δουλειά μου.Από κει κι υστερα,δεν είμαι πολύ καλός,όμως πιστεύω είναι και λογικό,όταν μέσα σε ένα μήνα έχω διδαχτεί ύλη ενός χρόνου.Ναι τα μαθήματα είναι αρκετά ταχύρρυθμα με αποτέλεσμα κάπου να χάνεται η μπάλα και να απαιτείται πολύ διάβασμα,κάτι που απαιτεί χρόνο.Χρόνο τον οποίο για κάποιο ανεξήγητο λόγο δε διαθέτω.
Στο θέμα μας όμως.Το περασμένο Σάββατο,το φροντιστήριό μας διοργάνωσε Ρώσικη βραδιά σε κεντρικό μαγαζί της Αθήνας με αφορμή την κοπή της πίτας τους.
Φτάσαμε εκεί γύρω στις 9 το βράδυ και κάτσαμε στο τραπέζι μας.Αρχίσανε να σερβίρονται τα φαγητά και τα ποτά,ενώ παράλληλα έπαιζα ρώσικη μουσική και χορεύανε οι παρευρισκόμενοι ρώσικους παραδοσιακούς χωρούς.Μετά ανεβήκαμε και τραγουδήσαμε παραδοσιακά ρώσικα τραγούδια,φάγαμε,ήπιαμε,χορέψαμε.Γενικά περάσαμε πολύ όμορφα.
Το φαγητό ήταν καλό αν και αρκετά καυτερό,μέχρι και η ντομάτα (ή τομάτα όπως είναι το σωστό),δεν ξέρω πως το καταφέρανε αυτό,το ποτό άφθονο και το κέφι περίσσευε.
Κάτι βασικό που ξέχασα να αναφέρω,είναι πως όλοι ήμασταν ντυμένοι λόγω αποκριών.Ανάλογα την ονομασία της ομάδας στην οποία ανήκαμε ανάλογη ήταν και η ενδυμασία.Εμείς ως "Τουρίστες" ήμασταν με κοντομάνικα,καπέλα,γυαλιά ηλίου,πετσέτες θαλάσσης κλπ.είχε τη φάση του.Γενικά ήταν πολύ όμορφα και μια ιδιαίτερη εμπειρία.
Ίσως θα'πρεπε να γράψω περισσότερες λεπτομέρειες,όπως έκανα με τη βραδιά ποιήσης,αλλά βαριέμαι.Ίσως μια άλλη φορά.
Ντασβιντάνια.

Βραδιά ποίησης

Χτες το βράδυ,ή μάλλον προχτες,μιας και είναι περασμένες 12,για την ακρίβεια 4 και κάτι,εκεί που σάπιζα στον υπολογιστή μου κι ετοιμαζόμουν να πάω γυμναστήριο,λαμβάνω μήνυμα από φίλο.Πάμε στην κοπή πίτας του τάδε ιδρύματος;Κάναμε κάτι σεμινάρια εκεί,και ήθελε να δει μια κοπελιά που του αρέσει.Ήθελα κι εγώ να δω μια άλλη,δε βαριέσαι λέω,πάμε,και το έκαψα το γυμναστήριο.Βασικά δεν το έκαψα ακριβώς,ετοιμάστηκα να πάω,έφαγα μια μπανάνα για ενέργεια,άναψα και το "θερμοσίφουνα" (όσο περίμενα να χωνέψω κάπως τη μπανάνα να μη μου ανεβαίνει στο στομάχι ενώ τρέχω στο διάδρομο) να είναι έτοιμος για όταν γυρίσω,να κάνω το μπάνιο μου και να φύγω.Ε,όσο περίμενα είδα και το πιο πρόσφατο Hunter X Hunter.Επεισοδιάρα btw,όπως και όλα του Hunter X Hunter.Με αυτά και με κείνα,από 4 πήγε 5,με αποτέλεσμα να μην προλαβαίνω.Αυτό πάει να πει κακή διαχείρηση χρόνου.
Τελοσπάντων ξεφύγαμε.Αφού τελικά δεν πήγα να γυμνάσω την κορμάρα μου,έβαλα λίγο Donkey Kong Country Returns 3D που είχα παραλάβει την ίδια μέρα.Παραλίγο να κάνω ragequit στην πρώτη πίστα μέχρι να μπω στο ρυθμό του τίτλου.Έπαιξα και τελείωσα όλο τον πρώτο κόσμο κοιτώντας παράλληλα το ρολόι,μέχρι να έρθει η ώρα να φύγω.
Φεύγω λοιπόν,βρίσκω τα φιλαράκια τα καλά,και ξεκινήσαμε για την κοπή της πίτας.Περπατάμε κάνα δεκάλεπτο μέχρι τη στάση του μετρό,παίρνουμε το συρμό και φτάνουμε στη στάση μας.Περπατάμε λίγο μέχρι να το βρούμε και φτάνουμε στον προορισμό μας.
Φτάνουμε σε ένα κτίριο του οποίου η είσοδος δεν μας προϊδέαζε για το τι θα επακολουθούσε στο εσωτερικό του κτιρίου.Μπαίνουμε μέσα,και βλέπουμε ένα χώρο σαν καφέ-μπιστρό,ανεβαίνουμε τη σκάλα και να'μαστε,στο χώρο της εκδήλωσης.
Παίζει να ήμασταν οι πιο ξέμπαρκοι εκεί μέσα.Μεταξύ άλλων,καθώς και γνωστών τηλεπερσόνων,βλέπουμε τον πρόεδρο του ιδρύματος,τον χαιρετάμε,παλικάρι από τα λίγα λέμε,τυπάρα και μορφή απίστευτη.Μας είχε κάνει ένα μάθημα κι αυτός,δεν τον χαιρετήσαμε έτσι στο ξέμπαρκο.Πάμε καθόμαστε σε ένα καναπέ,με ένα τραπέζάκι μπροστά μας,και καρέκλες γύρω γύρω.
Στο χώρο παρευρίσκονταν κάτι "θειάδες",γνωστές των ας πούμε ποιητών,θα εξηγήσω παρακάτω γιατί,μέλη και εργαζόμενοι του ιδρύματος,ένας πασίγνωστος Έλληνας ποιητής,που μόνο εγώ δεν ήξερα και άλλοι.
Ο χώρος ήταν διαμορφωμένος με τρόπο και στυλ που θύμιζε άλλες εποχές,είχε μέσα δεξιά στο πλάι μια μικρή μπάρα,με προσωπικό για να εξυπηρετεί το κοινό,μια μικρή πόρτα που οδηγούσε στις τουαλέτες,ενώ ο υπόλοιπος χώρος ήταν γεμάτος τραπεζάκια,με καναπέδες και καρέκλες γύρω γύρω.
Στο κέντρο είχε στηθεί μια μικρή εξέδρα,με ένα μικρό έδρανο και 3 καρέκλες γύρω του για να κάθονται "αι ποιηταί",καθώς και μικρόφωνα στην άνωθεν επιφάνεια για να τους ακούμε.Στην αίθουσα ήταν διάχυτο ένα ημίφως.
Με αυτά και με κείνα,σκάει μύτη η διοργανώτρια,η οποία και μας είχε προσκαλέσει στην εκδήλωση,και ήταν και η εισηγήτρια του σεμιναρίου που παρακολουθούσαμε.Το μωρό μου,κούκλα ήταν,όπως πάντα.Ειδικά με τα γυαλάκια της,της πάνε απίστευτα.Αχέμ,ξέφυγα πάλι.Μαζί της ήταν κι άλλες συναδέλφισσές της.Άλλες γνωστές άλλες όχι.Η κοπελιά που ήθελε το φιλαράκι μου δεν ήταν μαζί τους.Ήρθε αργότερα βέβαια.
Παραγγέλνουμε τα ποτά μας,εγώ πήρα ένα ποτήρι κόκκινο κρασί.Οι άλλοι πήραν κρασί και ουίσκι αντίστοιχα.Όχι ότι έχει σημασία βέβαια.
Η βραδυά ξεκινάει.Ο πρόεδρος κάνει τις εισαγωγές του και μετά ξεκινάει ο συμπαθέστατος γεράκος aka ο γνωστός ποιητής που όλοι ξέραν,εκτός από μένα,να μας απαγγέλει.Ο λόγος του μεστός και βαρύς.Τον άκουγες και καταλάβαινες ότι ο τύπος τα ζει αυτά που γράφει.Μετά,η μια "θεια" αρχίζει να μας απαγγέλει τα δικά τηςΔεν ξέρω,αλλά είμαι σχεδόν σίγουρος ότι αν δεν είχε γερό βύζμα ούτε απ'έξω δε θα πέρναγε.Και μαζί μου συμφωνήσανε όλοι όσοι ανταλλάξαμε απόψεις σχετικά.Μετά από τη "θεια" ξαναπαίρνει τα ηνία ο γεράκος.Απίστευτος,και με χιούμορ.Μετά πάλι η θεια και τούμπαλιν.Μετά χαριτολογώντας,είπε κι η προεδράρα τα δικά της.Καλός ήταν.Όχι για ποιητής,αλλά για κάποιον που απλά την έβρισκε να γράφει στίχους.
Αργότερα ήρθε η ώρα για διάλλειμμα και την κοπή της πίτας.Όποιος κέρδιζε το φλουρί,θα πήγαινε τσαμπέ ταξιδάκι.Τελικά το κέρδισε φίλος του βύζματος,και ω του θαύματος,δεν ξαφνιάστηκε καθόλου...γιατί άραγε;Καλά κλάην,ο πρώτος ήταν ή ο τελευταίος που του χαρίζεται κάτι χωρίς να του αξίζει,απλά ήταν σικέ.
Μετά συνεχίστηκε η βραδυά με τους 3 "ποιητές" (βάζω εισαγωγικά γιατί μόνο ο ένας είναι όντως ποιητής) να μας απαγγέλουν τα "magnum opus" τους και η βραδυά να φτάνει στο κλείσιμο.
Τελικά με τις κοπελιές δεν έγινε τίποτα,αναμενόμενο άλλωστε,just sayin' σε περίπτωση που κάποιος αναρωτιέται.
Μετά πήραμε το δρόμο του γυρισμού,μετρό,πόδια,σπίτι,με μια ενδιάμεση στάση για σουβλάκια.Ήταν περασμένες 12 και κάπως έπρεπε να το τσικνίσουμε.Ναι,και καλά τσίκνισμα,τελοσπάντων.
Όλα τα παραπάνω δεν είχα σκοπό να τα γράψω,το μόνο που ήθελα να γράψω όταν ξεκινούσα την ανάρτηση ήταν το παρακάτω.Δηλαδή οι σκέψεις μου για το όλο θέμα.
Τι ακριβώς κάνω εγώ;Γιατί δεν είμαι στο Γκάζι να τα σπάω;Γιατί κάθομαι και ακούω ποιήση;Τελικά άξιζε τον κόπο,κάπως διεύρυνα τους ορίζοντές μου,έκανα κάτι διαφορετικό,είχε τη φάση του.
Αυτές ήταν οι σκέψεις μου.Και ο γεράκος,απίστευτος ποιητής,μου άρεσε αρκετά,τόσο που σκέφτομαι μήπως εμβαθύνω περισσότερο.Βέβαια δε μου άρεσε τόσο,όσο το χαμόγελό της.Τίποτα δεν ήταν ομορφότερο από εκείνη,να χαμογελάει.

Η καλοπέραση βλάπτει.

Έχω κλείσει τα 28 εδώ και 2 μήνες περίπου.Έφτασα πρόσφατα στο εξής συμπέρασμα.
Η πολύ καλοπέραση,βλάπτει.Καθιστική ζωή στο μάξιμουμ,πολύ και καλό φαγητό,γλυκά και ποτό,ζωάρα που λέγαμε και στο στρατό.
Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα το σώμα να γίνεται πιο αδύναμο,λιγότερο ανθεκτικό και φιλάσθενο.
Πήγα προχτές γυμναστήριο μετά από καιρό,και διαπίστωσα ότι δεν μπορώ να κάνω ούτε τα μισά κιλά από αυτά που έκανα το καλοκαίρι,που είχα το ίδιο βάρος,αλλά η ζωή μου ήταν πολύ πιο δραστήρια.Σκέφτηκα,οκ πρώτη μέρα,θα δούμε την επόμενη φορά.Ξαναπήγα απόψε,τα πήγα πολύ καλύτερα,αλλά το γεγονός παραμένει,το σώμα μου δεν είναι το ίδιο δυνατό με παλιότερα.Κάτι πρέπει να κάνω λοιπόν.Σιγά σιγά θα το ξανχτίσω όπως το είχα στα 20 μου,και ευελπιστώ ακόμα καλύτερο.
Για να δούμε.

The Grimm Theory και επιστροφή

Το σκεφτόμουν καιρό να επιστρέψω,όχι γιατί τα πράγματα δεν πάνε καλά όπως κάποτε που ήταν και ο λόγος που το ξεκίνησα το μπλογκ,όσο έτσι για μένα,επειδή γουστάρω να γράφω ότι μου κατέβει.

Αφορμή στάθηκε το μπλογκ του φίλου Grimmtak με τίτλο The Grimm Theory το οποίο το προτείνω σε όσους από εσάς γουστάρετε τα videogames.Είναι στην αρχή ακόμα,αλλά το παλικάρι κάνει πολύ καλή δουλειά γιατί το γουστάρει το πράγμα.Ρίξτε μια ματιά.
http://grimmtheory.blogspot.gr/


Από κει και πέρα,παρατήρησα πως έχω να γράψω από Ιούλιο 2009,κι έχουμε πλέον Φεβρουάριο 2014.Πάνε καλά τα πράγματα από τότε,όχι όλα,αλλά ναι τα βασικά έχουν φτιάξει.Γιατί γράφω πάλι λοιπόν;Έλα ντε.Ίσως επειδή σήμερα είμαι στα περίεργά μου.Και όχι επειδή είναι 14 Φλεβάρη,χέστηκε η φοράδα στ'αλώνι.Έχω άλλα θέματα.

Anyway,ίσως αρχίσω να κάνω μια αναδρομή στο τι παίχτηκε όλα αυτά τα χρόνια που απουσιάζω.Για να είμαι ειλικρινής δεν ήμουν καν σίγουρος αν υπάρχει ακόμα το μπλογκ ή το διαγράψανε επειδή ήμουν καιρό ανενεργός.


Θα γίνουν πολλές αλλαγές.Αν δεν βαρεθώ φυσικά.Το ιστολόγιό μου θα αποκτήσει άλλο αέρα και το περιεχόμενο θα αρχίσω να το προσανατολίζω πιο πολύ στο gaming.Ίσως κι όχι.Ίσως ναι,απλά να μην είναι μόνο αυτό.Θα δείξει.Όπως μου τη δώσει.

Καλώς σας βρήκα λοιπόν.

Υ.Γ.1. Η ανάρτηση αυτή γράφτηκε υπό τους ήχους του The Sound of Perseverance των Death.Βασικά οκ δεν πήρε τόση ώρα,μόνο το πρώτο τραγούδι πρόλαβε να παίξει,ονόματι The Scavenger of Human Sorrow.Αλλά επειδή όλη μέρα αυτό ακούω λέω να το σταματήσω μπας και κάνω τίποτα χρήσιμο σήμερα.Έλεγα θα πάω και γυμναστήριο...ναι οκ,καλά κρασιά...

Υ.Γ.2. Το Υ.Γ.1. παίζει να είναι το μεγαλύτερο υστερόγραφο που γράφτηκε ποτέ.Από μένα σίγουρα,αλλά δε νομίζω γενικά,υπάρχουν κι άλλοι πιο βλαμμένοι από μένα.