Σήμερα είχα ένα πρόβλημα με το xbox live account μου. Τελικά μάλλον λύθηκε. Αλλά το θέμα είναι άλλο. Όσο εύκολη κι αν έχει γίνει η ζωή μας από τη χρήση του Διαδικτύου, άλλο τόσο έχει γίνει εκνευριστική (όχι δύσκολη, καλά ίσως λίγο). Phising, hacking, κλεμμένοι λογαριασμοί, mails ,πιστωτικές κάρτες κλπ. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να πέσεις θύμα του κάθε επιτήδιου. Δε μας έφτανε η κανονική ζωή, θέλουμε τις ίδιες παπαριές και στην geek life. Έλεος δηλαδή.
Internet και μαλακίες. Εποχή της πληροφόρησης. Εγώ βλέπω ότι πλέον τσατίζομαι περισσότερο με ότι μαλακία έχει να κάνει με το internet παρά με οτιδήποτε άλλο. Λες και δεν υπάρχουν σημαντικότερα πράγματα στη ζωή. Πράγματα για τα οποία αξίζει και να θυμώσεις και να τα πάρεις στο κρανίο και όλα.
Αλλά ας μην γενικολογώ άλλο. Ας το κάνω λίγο πιο προσανατολισμένο το κείμενό μου.
Τα videogames, μία από τις αγαπημένες μου ασχολίες, πάντα ήταν αυτό που λέμε pick n play.
Έβαζες το cartridge/cd/dvd στην πλατφόρμα της επιλογής σου και έπαιζες μέχρι τελικής πτώσεως. Πλέον όλα έχουν γίνει πιο περίπλοκα. Δώσε χρήματα για να παίξεις online, δώσε χρήματα για να κατεβάσεις επιπλέον υλικό που παλιότερα τα ξεκλείδωνες με το τέλoς του παιχνιδιού και σου δίνανε επιπλέον κίνητρα για νατα πιάσεις πάλι, δώσε χρήματα για περιφερειακά με αξία μεγαλύτερη από της κονσόλας κλπ. Δε λέω καλά και άγια όλα αυτά, αλλά από όταν ανακοινώθηκαν αυτές οι "υπηρεσίες" ήμουν επιφυλακτικός μαζί τους. Τελικά μετά από άπειρες συζητήσεις με φίλους,πείστηκα να κάνω τη ζωή μου πιο περίπλοκη μπαίνοντας στο Xbox Live. Τι το'θελα; Πολύ ταλαιπωρία.Και δεν ξέρω και αν αξίζει τελικά τον κόπο. Άλλωστε πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, πιο πολύ ευχαριστιέμαι το single play.
Θα δείξει τελικά τι γίενται. Το θέμα είναι άλλο. Τα είχαμε ανάγκη όλα αυτά;Εγώ λέω ΟΧΙ!
Άντε να δούμε τι θα γίνει τώρα...
Τρίτη 28 Ιουλίου 2009
Παρασκευή 24 Ιουλίου 2009
Back with a Vengeance; Μπα!
Καιρό έχω να γράψω εδώ. Έριχνα μια ματιά σε προηγούμενες δημοσιεύσεις μου και λέω δε γράφω κάτι καινούριο έτσι να το κρατάω ζωντανό; Δεν ξέρω όμως τι να γράψω τώρα.
Ας ξεκινήσω να γράφω και όπου με βγάλει. Ότι βγει. Μέχρι να χωνέψω τις φακές τουλάχιστον και πάω γυμναστήριο. Όχι ότι κάνω τίποτα σπουδαίο κι εκεί. Απλά τρέχω 5 χιλιόμετρα μέσα σε 40 λεπτά και πολύ είναι. Δεν αντέχω και πολλά πολλά πλέον. Τουλάχιστον βελτιώνω την αντοχή μου σιγά σιγά (gaining xp and increasing stamina level XD), ώστε στο στρατό να μπορώ να ανταπεξέλθω κάπως. Όχι ότι εκεί είναι ζόρικα τα πράγματα, απλά εγώ βάρυνα πολύ τελευταία και δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου. Ευτυχώς τελευταία έχω κόψει τις υπερβολές στο φαγητό και σε συνδυασμό με το γυμναστήριο κάτι γίνεται.
Μιας και μίλησα για το στρατό. Μου ήρθε το χαρτί. Μέσα Αυγούστου παρουσιάζομαι.Άντε να δούμε. Ίσως γράψω σχετικά σε επόμενη ανάρτηση.
Τις προάλλες είχα και μια πολύ όμορφη εμπειρία. Θα γράψω και για αυτήν σε επόμενη ανάρτηση επίσης. Ίσως τις γράψω σήμερα που έχω όρεξη.
Δεν τις γράφω εδώ έτσι ώστε να φαίνονται πολλές.Ίσως γράψω και για το ίντερνετ που εδώ και 2 εβδομάδες έχει ξεκωλιαστεί να με πετάει όποτε του καπνίσει.Όχι τίποτ'άλλο αλλά θέλω νω μπω να παίξω Gears 2 και δεν μπορώ.
Τελικά αυτή η καταχώρηση μάλλον λειτούργησε πιο πολύ σαν teaser για τις επερχόμενες καταχωρήσεις. ΑΝ τις γράψω ποτέ και δεν βαρεθώ. Oh well. Στη χειρότερη θα κάτσω να παίξω κάνα K.O.T.O.R. ή μπορεί να πιάσω το Castlevania Portrait of Ruin.
Τα λέμε σε επόμενες αναρτήσεις λοιπόν (ΑΝ δεν βαριέμαι).
Πάω γυμναστήριο.
Ας ξεκινήσω να γράφω και όπου με βγάλει. Ότι βγει. Μέχρι να χωνέψω τις φακές τουλάχιστον και πάω γυμναστήριο. Όχι ότι κάνω τίποτα σπουδαίο κι εκεί. Απλά τρέχω 5 χιλιόμετρα μέσα σε 40 λεπτά και πολύ είναι. Δεν αντέχω και πολλά πολλά πλέον. Τουλάχιστον βελτιώνω την αντοχή μου σιγά σιγά (gaining xp and increasing stamina level XD), ώστε στο στρατό να μπορώ να ανταπεξέλθω κάπως. Όχι ότι εκεί είναι ζόρικα τα πράγματα, απλά εγώ βάρυνα πολύ τελευταία και δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου. Ευτυχώς τελευταία έχω κόψει τις υπερβολές στο φαγητό και σε συνδυασμό με το γυμναστήριο κάτι γίνεται.
Μιας και μίλησα για το στρατό. Μου ήρθε το χαρτί. Μέσα Αυγούστου παρουσιάζομαι.Άντε να δούμε. Ίσως γράψω σχετικά σε επόμενη ανάρτηση.
Τις προάλλες είχα και μια πολύ όμορφη εμπειρία. Θα γράψω και για αυτήν σε επόμενη ανάρτηση επίσης. Ίσως τις γράψω σήμερα που έχω όρεξη.
Δεν τις γράφω εδώ έτσι ώστε να φαίνονται πολλές.Ίσως γράψω και για το ίντερνετ που εδώ και 2 εβδομάδες έχει ξεκωλιαστεί να με πετάει όποτε του καπνίσει.Όχι τίποτ'άλλο αλλά θέλω νω μπω να παίξω Gears 2 και δεν μπορώ.
Τελικά αυτή η καταχώρηση μάλλον λειτούργησε πιο πολύ σαν teaser για τις επερχόμενες καταχωρήσεις. ΑΝ τις γράψω ποτέ και δεν βαρεθώ. Oh well. Στη χειρότερη θα κάτσω να παίξω κάνα K.O.T.O.R. ή μπορεί να πιάσω το Castlevania Portrait of Ruin.
Τα λέμε σε επόμενες αναρτήσεις λοιπόν (ΑΝ δεν βαριέμαι).
Πάω γυμναστήριο.
Τετάρτη 27 Μαΐου 2009
Είστε προληπτικοί;
Δεν ήμουν προληπτικός. Ακόμα δεν είμαι. Αλλά είναι τυχαίο ότι προχτές εκεί που περπατούσα είδα μια μαύρη γάτα και μετά μια σφίγγα σχεδόν πέταξε μέσα στη μούρη μου και για να την αποφύγω παραλίγο να σπάσω το σβέρκο μου; Είναι τυχαίο ότι πήγα και πήρα ένα κουτί γλυκά και μέσα είχε 13 τεμάχια; Είναι τυχαίο που ενώ έκανα μπάνιο αργότερα την ίδια μέρα παραλίγο να σκοτωθώ 2 φορές επειδή γλίστρησα; Είναι τυχαίο ότι την ίδια μέρα που ταξίδευα για Αθήνα έτυχε στο πλοίο που επέβαινα να με υποχρεώσουνε να αφήσω τα πράγματά μου κάτω στο φορτηγό,κάτι που τόσα χρόνια που ταξιδεύω με το συγκεκριμένο πλοίο δεν έχει ξανασυμβεί;Είναι τυχαίο που όταν πήγα να μπω ξανά, στους μπροστινούς μου δεν είπανε τίποτα και ας είχανε περισσότερα και πιο ογκώδη μπαγκάζια; Είναι τυχαίο ότι χρειάστηκε να ξαναβγώ από το πλοίο και να ξαναμπώ αργότερα; Είναι τυχαίο που με το που πήγε 12 η ώρα και πέρασε η μέρα όλα αρχισαν να μου πηγαίνουν καλύτερα;
Και αν όλα τα παραπάνω δεν είναι τυχαία...
Είναι τυχαίο ότι το xbox 360 μου έβγαλε RROD 13 μήνες και 13 μέρες μετά που το πήρα; Είναι τυχαίο ότι τη μέρα που άρχισαν να εμφανίζονται τα προβλήματα στο Χ360 έπαιζα τη 13η πίστα σε ένα παιχνίδι που παίζει ήταν μέσα στα 15 (13ο το κόβω) πρώτα παιχνίδια που βγήκαν για το μηχάνημα;
Ακόμα δεν είμαι προληπτικός. Εσείς μετά από αυτή την ανάγνωση είστε προληπτικοί ή όχι ακόμα;
Και αν όλα τα παραπάνω δεν είναι τυχαία...
Είναι τυχαίο ότι το xbox 360 μου έβγαλε RROD 13 μήνες και 13 μέρες μετά που το πήρα; Είναι τυχαίο ότι τη μέρα που άρχισαν να εμφανίζονται τα προβλήματα στο Χ360 έπαιζα τη 13η πίστα σε ένα παιχνίδι που παίζει ήταν μέσα στα 15 (13ο το κόβω) πρώτα παιχνίδια που βγήκαν για το μηχάνημα;
Ακόμα δεν είμαι προληπτικός. Εσείς μετά από αυτή την ανάγνωση είστε προληπτικοί ή όχι ακόμα;
Κυριακή 17 Μαΐου 2009
Νεκρός Χρόνος
Έχω φτάσει σε μια φάση που δεν κάνω αυτά που πρέπει,αλλά ούτε αυτά που θέλω με αποτέλεσμα να μην κάνω τίποτα. Ότι χειρότερο δηλαδή.Περνάνε οι μέρες, τελειώνει ο χρόνος μου,λήγει η διορία κι όμως δεν κάνω τίποτα.Και δεν είναι ότι δεν θέλω να τα κάνω.Θέλω.Για να τελειώνω.Αλλά όποτε ξεκινάω ξενερώνω και λέω αργότερα και αργότερα.Όλα πάνε κατά διαόλου.Άντε να δούμε που θα με βγάλει όλο αυτό.Ελπίζω αύριο.
Τετάρτη 13 Μαΐου 2009
Μίνι Ανακεφαλαίωση
Έχοντας καιρό να μπω στο μπλογκ μου έριξα μια ματιά στις παλιότερες αναρτήσεις μου.
Φτάνοντας στην πρώτη από αυτές, θυμήθηκα το λόγο που σκεφτόμουνα να το ανοίξω.Το λόγο που έλεγα ότι θα είναι τίγκα στις καταχωρήσεις.Ευτυχώς όμως τα πράγματα έχουν φτιάξει πολύ από τότε και αν εξαιρέσουμε 2-3 προβληματάκια όλα τ'άλλα βαίνουν καλώς εξού και η μακρά αποχή μου από το άθλημα (μπλόγκινγκ).
Ίσως επανέλθω σύντομα.Ίσως και όχι.Όσο πιο πολύ απέχω τόσο πιο καλά μου πάνε τα πράγματα.Οπότε να εύχεστε να μην ξαναγράψω.Αλλά αυτό είναι αδύνατον.
Σας χαιρετώ και εις το επανιδείν.
Φτάνοντας στην πρώτη από αυτές, θυμήθηκα το λόγο που σκεφτόμουνα να το ανοίξω.Το λόγο που έλεγα ότι θα είναι τίγκα στις καταχωρήσεις.Ευτυχώς όμως τα πράγματα έχουν φτιάξει πολύ από τότε και αν εξαιρέσουμε 2-3 προβληματάκια όλα τ'άλλα βαίνουν καλώς εξού και η μακρά αποχή μου από το άθλημα (μπλόγκινγκ).
Ίσως επανέλθω σύντομα.Ίσως και όχι.Όσο πιο πολύ απέχω τόσο πιο καλά μου πάνε τα πράγματα.Οπότε να εύχεστε να μην ξαναγράψω.Αλλά αυτό είναι αδύνατον.
Σας χαιρετώ και εις το επανιδείν.
Όλα μαζί ρε γμτ...
Πάνε που πάνε όλα από το κακό στο χειρότερο,έπαθε RROD και το X360.
Κάνε μωρή Μ$ πιο σοβαρή δουλειά σε αυτόν τομέα.Έλεος δηλαδή.
Ευτυχώς που έχω δηλαδή τα ds&ps2 έξω ταυτόχρονα και λιώνω χωρίς να χρειάζεται να κατεβάζω από το πατάρι dreamcast,xbox 1,gamecube,psp.
Αλλά και πάλι δε νιώθω καλύτερα...σκατά.
Κάνε μωρή Μ$ πιο σοβαρή δουλειά σε αυτόν τομέα.Έλεος δηλαδή.
Ευτυχώς που έχω δηλαδή τα ds&ps2 έξω ταυτόχρονα και λιώνω χωρίς να χρειάζεται να κατεβάζω από το πατάρι dreamcast,xbox 1,gamecube,psp.
Αλλά και πάλι δε νιώθω καλύτερα...σκατά.
Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2009
ΚΥΡΙΑ Β. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Κάποιες φορές απλά τυχαίνουν μικροπράγματα τα οποία μπορεί να καθορίσουν όλη σου τη ζωή. Συναντάς τυχαία ανθρώπους με τους οποίους δεν έχεις καμία σχέση και όμως με κάποιο μαγικό τρόπο καταφέρνουν να σου αλλάξουν τη ζωή σου για πάντα. Να σου προσφέρουν ένα διαφορετικό τρόπο σκέψης. Και όλα αυτά χωρίς να αποζητάνε ανταλλάγματα. Το κάνουν απλά επείδή έτυχε, επείδή έχουν καλή ψυχή, επειδή τους έχουνε συμβεί διάφορα άσχημα γεγονότα στη ζωή τους. Κι όλα αυτά για λίγη παρέα. Για λίγη συντροφιά. Για να ανταλλάξουνε μια-δυό κουβέντες.
Κάτι τέτοιο μου συνέβη σήμερα, όταν με δύο φίλους σήμερα γνωρίσαμε μια κυρία η οποία μας προσέφερε τον ουρανό με τ'άστρα. Μια κυρία καλοστεκούμενη και γεμάτη καλοσύνη που σου εμπνέει σεβασμό. Μια κυρία η οποία μας φέρθηκε άψογα από την αρχή μέχρι το τέλος. Μας προσέφερε μια διέξοδο σε ένα αδιέξοδο κόσμο. Μας μίλησε ευγενικά, μας κέρασε παγωτό, μας μίλησε όπως θα μίλαγε στα παιδιά της, αν είχε. Μοιράστηκε μαζί μας στιγμές από ολόκληρη τη ζωή της. Ευχάριστες, δυσάρεστες, όλα.
Στην αρχή νομίσαμε πως δεν είναι και πολύ στα καλά της. Αυτό είναι το τίμημα που πληρώνουν μερικοί άνθρωποι οι οποίοι είναι διαφορετικοί, στη σημερινή καχύποπτη, γεμάτη σκεπτικισμό, κοινωνία μας. Τους αντιμετωπίζουμε αρχικά λες και είναι μια ανωμαλία στο "τέλειο σύστημα" που έχουνε χτίσει γύρω μας.Ένας ιός από τον οποίο πρέπει να απαλλαχθούμε. Δεν μπορούμε όμως να διακρίνουμε πως όχι μόνο δεν είναι η ασθένεια αλλά η θεραπεία. Κι αυτό γιατί έχουμε μάθει πλέον κάθε ένδειξη ανθρωπιάς να την παίρνουμε για αδυναμία, και αν βρούμε την ευκαιρία να την εκμεταλλευτούμε πατώντας επί πτωμάτων.
Εγώ όμως και οι φίλοι μου αποφασίσαμε πως αν ακολουθήσουμε τη διέξοδο που μας προσέφερε η ΚΥΡΙΑ Β. το λιγότερο που θα μπορούμε να κάνουμε αν όλα πάνε καλά, είναι να δώσουμε ένα μεγάλο κομμάτι του πρώτου μας μισθού για πάρτυ της. Βέβαια μετά από μεταγενέστερη συζήτηση μαζί της κατάλαβα πως αυτό δεν είναι κάτι που την ενδιαφέρει. Το μόνο που χρειάζεται είναι λίγη ΑΝΘΡΩΠΙΑ, λίγη ανθρώπινη επαφή, κι επειδή δεν είναι κανείς μας αχάριστος θα φροντίσουμε να της το ανταποδίδουμε με κάθε ευκαιρία στα χρόνια που θα ακολουθήσουν.
ΚΥΡΙΑ Β. ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ για το σημερινό ΜΑΘΗΜΑ ΖΩΗΣ και θα φροντίσω να σας το ανταποδώσω.
υ.γ.
Για ευνόητους λόγους δεν αναφέρω περισσότερες λεπτομέρειες.
Κάτι τέτοιο μου συνέβη σήμερα, όταν με δύο φίλους σήμερα γνωρίσαμε μια κυρία η οποία μας προσέφερε τον ουρανό με τ'άστρα. Μια κυρία καλοστεκούμενη και γεμάτη καλοσύνη που σου εμπνέει σεβασμό. Μια κυρία η οποία μας φέρθηκε άψογα από την αρχή μέχρι το τέλος. Μας προσέφερε μια διέξοδο σε ένα αδιέξοδο κόσμο. Μας μίλησε ευγενικά, μας κέρασε παγωτό, μας μίλησε όπως θα μίλαγε στα παιδιά της, αν είχε. Μοιράστηκε μαζί μας στιγμές από ολόκληρη τη ζωή της. Ευχάριστες, δυσάρεστες, όλα.
Στην αρχή νομίσαμε πως δεν είναι και πολύ στα καλά της. Αυτό είναι το τίμημα που πληρώνουν μερικοί άνθρωποι οι οποίοι είναι διαφορετικοί, στη σημερινή καχύποπτη, γεμάτη σκεπτικισμό, κοινωνία μας. Τους αντιμετωπίζουμε αρχικά λες και είναι μια ανωμαλία στο "τέλειο σύστημα" που έχουνε χτίσει γύρω μας.Ένας ιός από τον οποίο πρέπει να απαλλαχθούμε. Δεν μπορούμε όμως να διακρίνουμε πως όχι μόνο δεν είναι η ασθένεια αλλά η θεραπεία. Κι αυτό γιατί έχουμε μάθει πλέον κάθε ένδειξη ανθρωπιάς να την παίρνουμε για αδυναμία, και αν βρούμε την ευκαιρία να την εκμεταλλευτούμε πατώντας επί πτωμάτων.
Εγώ όμως και οι φίλοι μου αποφασίσαμε πως αν ακολουθήσουμε τη διέξοδο που μας προσέφερε η ΚΥΡΙΑ Β. το λιγότερο που θα μπορούμε να κάνουμε αν όλα πάνε καλά, είναι να δώσουμε ένα μεγάλο κομμάτι του πρώτου μας μισθού για πάρτυ της. Βέβαια μετά από μεταγενέστερη συζήτηση μαζί της κατάλαβα πως αυτό δεν είναι κάτι που την ενδιαφέρει. Το μόνο που χρειάζεται είναι λίγη ΑΝΘΡΩΠΙΑ, λίγη ανθρώπινη επαφή, κι επειδή δεν είναι κανείς μας αχάριστος θα φροντίσουμε να της το ανταποδίδουμε με κάθε ευκαιρία στα χρόνια που θα ακολουθήσουν.
ΚΥΡΙΑ Β. ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ για το σημερινό ΜΑΘΗΜΑ ΖΩΗΣ και θα φροντίσω να σας το ανταποδώσω.
υ.γ.
Για ευνόητους λόγους δεν αναφέρω περισσότερες λεπτομέρειες.
Moonspell - Wolfheart
Όλα ξεκίνησαν με τις εισαγωγικές νότες του Wolfshade. Μέτα ένα βίαιο μπάσιμο και μια κραυγή. Κάπου εκεί άρχισε η κατάνυξη. Ο Fernando Ribeiro αρθρώνει τους στίχους με ένα τρόπο μοναδικό. Αλλάζει τη φωνή του απο καθαρή σε σκληρή και αντίστροφα. Ο δίσκος αυτός σφύζει από ποικιλία, λυρισμό, μια πρωτόλεια ποιότητα που ακόμα δεν έχει βρει το σχήμα της.
Ακούγοντας αυτό το δίσκο νιώθεις τη νύχτα να απλώνει τα πέπλα της, το μυαλό σου ταξιδεύει σε τοπία όπως η Τρανσυλβάνια,εκεί όπου οι λύκοι ουρλιάζουν υπό το φως της σελήνης. Νιώθεις το σκοτάδι να σε αγκαλιάζει και να σε παρασέρνει σε ένα μακάβριο χορό όπου ο Fernando και οι υπόλοιποι της μπάντας σε μαγεύουν με τα εκπληκτικά κομμάτια που γράψανε περίπου κοντά 15 χρόνια πριν. Και η κατάνυξη συνεχίζεται. Love Crimes, ...Of Dream and Drama, Lua d'Inverno, Trebaruna.Όλα τους κομματάρες με διαφορετικά πράγματα η κάθε μια να σου προσφέρει. Κι εκεί που νομίζεις ότι τα έχεις ακούσει όλα...σκάει σαν κεραυνός εν αιθρία.
Vampiria. Και τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο μετά από αυτό.Νιώθεις το σκοτάδι όλο και πιο βαρύ να σε καταπλακώνει, κι όμως σε γοητεύει όλο και περισσότερο. Ακολουθείται από το An Erotic Alchemy - τρομερό, ώσπου έρχεται η ώρα για το κλείσιμο με το κατά τη γνώμη του γράφοντος ένα από τα καλύτερα κομμάτια που έχουνε γραφτεί για τη Νύχτα από τα παιδιά της, το Alma Mater.Ακολουθεί το εκτός τόπου και χρόνου bonus track Ataegina,χωρίς όμως να υπολείπεται ποιότητας, και μετά το χέρι πάει μόνο του ξανά στο play.Και το ταξίδι στην καρδιά της Νύχτας ξαναρχίζει.
Η παραπάνω καταχώρηση αποτελεί ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συνοδοιπόρους μου σε αυτό το ταξίδι Moonspell.Σίγουρα ξέφυγα από αυτό που είχα κατά νου στην αρχή να γράψω αλλά δε βαριέσαι. Όταν ακούς τόσο καλή μουσική πως να μείνεις συγκεντρωμένος σε αυτό που είχες αρχικά στο νου σου;
Ακούγοντας αυτό το δίσκο νιώθεις τη νύχτα να απλώνει τα πέπλα της, το μυαλό σου ταξιδεύει σε τοπία όπως η Τρανσυλβάνια,εκεί όπου οι λύκοι ουρλιάζουν υπό το φως της σελήνης. Νιώθεις το σκοτάδι να σε αγκαλιάζει και να σε παρασέρνει σε ένα μακάβριο χορό όπου ο Fernando και οι υπόλοιποι της μπάντας σε μαγεύουν με τα εκπληκτικά κομμάτια που γράψανε περίπου κοντά 15 χρόνια πριν. Και η κατάνυξη συνεχίζεται. Love Crimes, ...Of Dream and Drama, Lua d'Inverno, Trebaruna.Όλα τους κομματάρες με διαφορετικά πράγματα η κάθε μια να σου προσφέρει. Κι εκεί που νομίζεις ότι τα έχεις ακούσει όλα...σκάει σαν κεραυνός εν αιθρία.
Vampiria. Και τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο μετά από αυτό.Νιώθεις το σκοτάδι όλο και πιο βαρύ να σε καταπλακώνει, κι όμως σε γοητεύει όλο και περισσότερο. Ακολουθείται από το An Erotic Alchemy - τρομερό, ώσπου έρχεται η ώρα για το κλείσιμο με το κατά τη γνώμη του γράφοντος ένα από τα καλύτερα κομμάτια που έχουνε γραφτεί για τη Νύχτα από τα παιδιά της, το Alma Mater.Ακολουθεί το εκτός τόπου και χρόνου bonus track Ataegina,χωρίς όμως να υπολείπεται ποιότητας, και μετά το χέρι πάει μόνο του ξανά στο play.Και το ταξίδι στην καρδιά της Νύχτας ξαναρχίζει.
Η παραπάνω καταχώρηση αποτελεί ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συνοδοιπόρους μου σε αυτό το ταξίδι Moonspell.Σίγουρα ξέφυγα από αυτό που είχα κατά νου στην αρχή να γράψω αλλά δε βαριέσαι. Όταν ακούς τόσο καλή μουσική πως να μείνεις συγκεντρωμένος σε αυτό που είχες αρχικά στο νου σου;
Τρίτη 27 Ιανουαρίου 2009
Γυναίκες...και κάποιες σκόρπιες σκέψεις.
Έχω γνωρίσει πολλές κοπέλες. Ψηλές, κοντές, γεμάτες, αδύνατες, ξανθιές, μελαχρινές, όμορφες, άσχημες, γοητευτικές, έξυπνες, χαζές και πάει λέγοντας. Πολλές από αυτές θα τις ήθελα με παραπάνω από έναν τρόπους στη ζωή μου, όσοι κατάλαβαν κατάλαβαν. Το θέμα όμως είναι πως όταν βρίσκομαι μαζί τους, σπάνια βρίσκω κάποια που να με γοητεύσει ως προσωπικότητα. Ναι,σίγουρα όλες είναι ξεχωριστές με τον τρόπο τους, όμως πειράζει που εγώ απλά δεν το βλέπω; Πειράζει που το 99% αυτών μου φαίνονται ίδιες; Πειράζει που λίγες θεωρώ ξεχωριστές; Και τι γίνεται με αυτές όταν τις βρω; Πειράζει που τις θέλω; Πειράζει που τις καψουρεύομαι; Πειράζει που δεν μπορώ να κοιμηθώ γιατί τις σκέφτομαι;
Και βέβαια πειράζει που να πάρει ο διάολος και να σηκώσει. Και μένα μαζί. Άσχετα, αν λόγω βάρους τον δυσκολεύω. Γιατί συνήθως όταν βρίσκω αυτές τις ξεχωριστές για μένα κοπέλες είναι σχεδόν πάντα με κάποιον άλλον, που δεν μπορεί να τις εκτιμήσει γι'αυτό που πραγματικά είναι αλλά μόνο γι'αυτό που βλέπουνε. Γιατί συνήθως είναι απροσπέλαστες. Γιατί συνήθως δεν είμαι ο τύπος τους. Γιατί απλά...
Μήπως γιατί πολύ απλά είμαι γκαντέμης; Ή ξεχωριστός; Ναι καλά,συνέχισε να το λες αυτό στον εαυτό σου μαλάκα, θα πουν κάποιοι (κακοπροαίρετοι). Δεν ξέρω, ειλικρινά.
Θα μου πουν τώρα κάποιοι, "ωραία ρε φίλε και σε μας τι τα λες όλα αυτά;"Τα λέω γιατί γουστάρω, γιατί μπορώ, γιατί έτσι θέλω. Δε σε υποχρέωσε κανείς να τα διαβάσεις.
Όπως βλέπετε η συγκεκριμένη καταχώρηση δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα, είναι απλά κάποιες σκόρπιες σκέψεις. Και όχι, όσες γυναίκες το διαβάσουν να μην το εκλάβουν αρνητικά.Τις λατρεύω τις ρουφιάνες, όπως όλοι μας φαντάζομαι.
Και βέβαια πειράζει που να πάρει ο διάολος και να σηκώσει. Και μένα μαζί. Άσχετα, αν λόγω βάρους τον δυσκολεύω. Γιατί συνήθως όταν βρίσκω αυτές τις ξεχωριστές για μένα κοπέλες είναι σχεδόν πάντα με κάποιον άλλον, που δεν μπορεί να τις εκτιμήσει γι'αυτό που πραγματικά είναι αλλά μόνο γι'αυτό που βλέπουνε. Γιατί συνήθως είναι απροσπέλαστες. Γιατί συνήθως δεν είμαι ο τύπος τους. Γιατί απλά...
Μήπως γιατί πολύ απλά είμαι γκαντέμης; Ή ξεχωριστός; Ναι καλά,συνέχισε να το λες αυτό στον εαυτό σου μαλάκα, θα πουν κάποιοι (κακοπροαίρετοι). Δεν ξέρω, ειλικρινά.
Θα μου πουν τώρα κάποιοι, "ωραία ρε φίλε και σε μας τι τα λες όλα αυτά;"Τα λέω γιατί γουστάρω, γιατί μπορώ, γιατί έτσι θέλω. Δε σε υποχρέωσε κανείς να τα διαβάσεις.
Όπως βλέπετε η συγκεκριμένη καταχώρηση δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα, είναι απλά κάποιες σκόρπιες σκέψεις. Και όχι, όσες γυναίκες το διαβάσουν να μην το εκλάβουν αρνητικά.Τις λατρεύω τις ρουφιάνες, όπως όλοι μας φαντάζομαι.
Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2009
2008 Year of the Parasite
Βάσει του Κινέζικου ημερολογίου το 2008 ήταν η χρονιά του Αρουραίου.Δεν πέφτουν και πολύ έξω.
Ας τα πάρουμε από την αρχή.
Κάνοντας έναν απολογισμό του 2008 δεν θυμάμαι τίποτα θετικό. Θα μιλήσω αρχικά για μας.
Goldenboys,Πυρκαγιές,Ντόπινγκ,Ομόλογα,Δολοφονία Αλέξη,Βατοπαίδι και χίλια δυό άλλα.
Βλέπω πως κάθε χρόνο η κατάσταση στη χώρα μας χειροτερεύει και αυτό με θλίβει.
Όχι δεν πρόκειται να γράψω ότι το κράτος είναι ο μόνος τρομοκράτης,μπάτσοι δολοφόνοι κλπ. Ούτε θα γράψω για το αν το πολίτευμα που έχουμε είναι Δημοκρατία ή Δικτατορία. Όχι.
Δεν θα γράψω καν για την αξιοκρατία,την έλλειψη ουσιαστικής παιδείας κλπ. Υπάρχουν άλλοι που τα γράφουν πολύ καλύτερα από μένα και τα ξέρουν καλύτερα. Ο μόνος λόγος που γράφω είναι για να εκφράσω την αηδία μου για όλη αυτή την κατάσταση. Βλέπω πως κάθε χρόνο γίνονται όλο και χειρότερα τα πράγματα,και όχι μόνο στη χώρα μας.
Οικονομική Κρίση,Λωρίδα της Γάζας και τόσα ακόμα.
Βλέπω πως κάθε χρονιά που περνάει,όλοι ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο όμως οι συνθήκες μας διαψεύδουν με τον χειρότερο τρόπο. Σκάνε με δύναμη στα μούτρα μας και κάποιοι γελάνε μαζί μας.
Κάθε χρόνο οι μόνοι που επιβιώνουν είναι τα Παράσιτα. Οργανισμοί που ζουν εις βάρος του ξενιστή τους,και όταν αυτός ψοφήσει ψάχνουν για ένα καινούριο σώμα να μολύνουν. Και όταν το βρουν μένουν εκεί μέχρι να απομυζήσουν και την τελευταία ρανίδα ζωής από μέσα του και μετά σε άλλον,σε άλλον,σε άλλον...μια διαδικασία που γίνεται αέναα.
Απλά φέτος τα πράγματα έχουν ξεπεράσει κάθε όριο.
Μόνο τα Παράσιτα επιβιώνουν. Γι'αυτό σας λέω.
2008 - Year of The Parasite
Υ.Γ.
Το 2009 λένε ότι θα είναι η χρονιά του Βοδιού. Όντως. Αν γίνουμε αναίσθητοι σαν βόδια,ίσως επιβιώσουμε κι εμείς.
Ας τα πάρουμε από την αρχή.
Κάνοντας έναν απολογισμό του 2008 δεν θυμάμαι τίποτα θετικό. Θα μιλήσω αρχικά για μας.
Goldenboys,Πυρκαγιές,Ντόπινγκ,Ομόλογα,Δολοφονία Αλέξη,Βατοπαίδι και χίλια δυό άλλα.
Βλέπω πως κάθε χρόνο η κατάσταση στη χώρα μας χειροτερεύει και αυτό με θλίβει.
Όχι δεν πρόκειται να γράψω ότι το κράτος είναι ο μόνος τρομοκράτης,μπάτσοι δολοφόνοι κλπ. Ούτε θα γράψω για το αν το πολίτευμα που έχουμε είναι Δημοκρατία ή Δικτατορία. Όχι.
Δεν θα γράψω καν για την αξιοκρατία,την έλλειψη ουσιαστικής παιδείας κλπ. Υπάρχουν άλλοι που τα γράφουν πολύ καλύτερα από μένα και τα ξέρουν καλύτερα. Ο μόνος λόγος που γράφω είναι για να εκφράσω την αηδία μου για όλη αυτή την κατάσταση. Βλέπω πως κάθε χρόνο γίνονται όλο και χειρότερα τα πράγματα,και όχι μόνο στη χώρα μας.
Οικονομική Κρίση,Λωρίδα της Γάζας και τόσα ακόμα.
Βλέπω πως κάθε χρονιά που περνάει,όλοι ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο όμως οι συνθήκες μας διαψεύδουν με τον χειρότερο τρόπο. Σκάνε με δύναμη στα μούτρα μας και κάποιοι γελάνε μαζί μας.
Κάθε χρόνο οι μόνοι που επιβιώνουν είναι τα Παράσιτα. Οργανισμοί που ζουν εις βάρος του ξενιστή τους,και όταν αυτός ψοφήσει ψάχνουν για ένα καινούριο σώμα να μολύνουν. Και όταν το βρουν μένουν εκεί μέχρι να απομυζήσουν και την τελευταία ρανίδα ζωής από μέσα του και μετά σε άλλον,σε άλλον,σε άλλον...μια διαδικασία που γίνεται αέναα.
Απλά φέτος τα πράγματα έχουν ξεπεράσει κάθε όριο.
Μόνο τα Παράσιτα επιβιώνουν. Γι'αυτό σας λέω.
2008 - Year of The Parasite
Υ.Γ.
Το 2009 λένε ότι θα είναι η χρονιά του Βοδιού. Όντως. Αν γίνουμε αναίσθητοι σαν βόδια,ίσως επιβιώσουμε κι εμείς.
Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2009
Επιτέλους μετά από 6 περίπου χρόνια ίσως και παραπάνω ξανακούω ένα album που με είχε σημαδέψει,με είχε συγκινήσει,με είχε πωρώσει.Αναφέρομαι στο Dead Winter Dead των Savatage.
Ένας δίσκος με τόσα πολλά νοήματα και τόσες αλήθειες μέσα σε αυτόν.Ένας αντιπολεμικός δίσκος που κάθε φορά που τον ακούω μου σηκώνεται η τρίχα κάγκελο.
Η ακόλουθη ανάρτηση λοιπόν γράφεται υπό την επήρεια της μουσικής αυτού του δίσκου.
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω πολλά να πω αυτή τη στιγμή.Είμαι σε μια φάση ξεκούρασης και χαλάρωσης.Είχα πολλά στο μυαλό μου τα οποία ήθελα να γράψω αλλά λόγω ενασχόλησης με την πτυχιακή μου όλο το άφηνα για μετά.Θα τα γράψω όμως όσο πιο σύντομα γίνεται.Σας αφήνω τώρα.Πάω να απολάυσω τον υπόλοιπο δίσκο απόλυτα συγκεντρωμένος.Μπορεί να παίξω και λίγο ds...θα δείξει.
Καλό βράδυ.
Ένας δίσκος με τόσα πολλά νοήματα και τόσες αλήθειες μέσα σε αυτόν.Ένας αντιπολεμικός δίσκος που κάθε φορά που τον ακούω μου σηκώνεται η τρίχα κάγκελο.
Η ακόλουθη ανάρτηση λοιπόν γράφεται υπό την επήρεια της μουσικής αυτού του δίσκου.
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω πολλά να πω αυτή τη στιγμή.Είμαι σε μια φάση ξεκούρασης και χαλάρωσης.Είχα πολλά στο μυαλό μου τα οποία ήθελα να γράψω αλλά λόγω ενασχόλησης με την πτυχιακή μου όλο το άφηνα για μετά.Θα τα γράψω όμως όσο πιο σύντομα γίνεται.Σας αφήνω τώρα.Πάω να απολάυσω τον υπόλοιπο δίσκο απόλυτα συγκεντρωμένος.Μπορεί να παίξω και λίγο ds...θα δείξει.
Καλό βράδυ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)