Γιατί μισώ τις Παρασκευές

Γιατί άραγε;Όλος ο κόσμος περιμένει την Παρασκευή γιατί είναι η τελευταία κανονική μέρα της εβδομάδας.Είναι η τελευταία μέρα εργασίας πριν αρχίσει η ξεκούραση του Σαββατοκύριακου,είτε μιλάμε για δουλειά,είτε για σχολείο,πανεπιστήμιο,φροντιστήριο,δεν ξέρω κι εγώ τι.
Όμως για εμάς που δουλεύουμε στον τουριστικό κλάδο και δη σε ξενοδοχεία,η Παρασκευή σηματοδοτεί τις μεγάλες αφίξεις.Ή να το θέσω καλύτερα,την Μεγάλη Άφιξη.Την Ιταλική Επέλαση.Πέρισυ ήταν Σάββατο,αλλά η προετοιμασία άρχιζε από Παρασκευή,ενώ φέτος αρχίζει από Πέμπτη η προετοιμασία,και πέφτει Παρασκευή,απλά επειδή είναι μικρότερη άφιξη,η προετοιμασία δεν παίρνει τόσο χρόνο.
Οπότε είναι το ίδιο.Η Παρασκευή είναι η μέρα που ξεσπάει η κόλαση.Τα νεύρα γίνονται τσατάλια,τα αφεντικά μας πρήζουν το ήπαρ,οι πιθανότητες για λάθη αυξάνουν και ο εκνευρισμός εκτοξεύεται στα ύψη.
Πέρισυ τα πράγματα ήταν απλά στις μεγάλες αφίξεις.Τους έβαζα στα δωμάτια,έλυνα τα τυχόν προβλήματα και περνούσα όσα διαβατήρια προλάβαινα.Φέτος όμως,τα πράγματα είναι αλλιώς.Δεν έχουμε μόνο Ιταλούς και δεν έχουμε μόνο μία άφιξη.Οπότε φέτος τι αρμοδιότητες έχω;
Τους βάζω στα δωμάτια,λύνω τυχόν προβλήματα,περνάω ΟΛΑ τα διαβατήρια,λιγότερα μεν,πολλά δε,ετοιμάζω κλειδιά για την άφιξη της επόμενης μέρας,ετοιμάζω την αναχώρηση της επόμενης μέρας και παράλληλα κάνω το checkout όσων είναι να φύγουν τη νύχτα.
Για αυτούς τους λόγους λοιπόν,μισώ τις Παρασκευές.
Και δε μισώ τις Δευτέρες όπως όλος ο φυσιολογικός κόσμος.Κάθε άλλο.Η Δευτέρα είναι μέρα χαλαρή για μας.
Αυτά.

Όρεξη για gaming.

Εδώ και 4 μήνες περίπου βρίσκομαι στην Κω για εργασία και χαρά.
Σκοπός μου πριν έρθω,ήταν να τελειώνω 4 τίτλους τη βδομάδα,να χάνω βάρος και να περνάω καλά.Το πρόγραμμα είχε μπει σε τάξη,η όρεξη υπήρχε,τι στράβωσε;Πολλά.Αλλά ας μείνω στα του gaming.Εφόσον είδα κι αποείδα,διαπίστωσα ότι με το ζόρι μπορώ να βγάζω 2 τίτλους το μήνα.Καθόλου άσχημα.Αλλά όπως προείπα πολλά στράβωσαν και τελικά το πρόγραμμά μου περιελάμβανε κολύμπι,γυμναστήριο,ύπνο,έξοδο,δουλειά.Όπως βλέπετε χρόνος για Gaming μηδέν.
Μετά που κατάφερα κάπως να φτιάξω το πρόγραμμα,δεν υπήρχε όρεξη και απλά καθόμουν κι έβλεπα ταινίες.Πλέον όμως εδώ και 3-4 μέρες το μόνο που θέλω είναι να κάτσω να λιώσω.Μόλις περάσει η Παρασκευή,θα ξεκινήσω.Πιστεύω μάλιστα όσο περισσότερο αργώ τόσο περισσότερο θα γουστάρω.Γιατί να περιμένω την Παρασκευή;Αυτό είναι ένα άλλο θέμα,που θα το δείτε σε μελλοντική ανάρτηση.

Donkey Kong Country Returns

Όπως είχα τάξει σε παλιότερη δημοσίευση,ορίστε οι εντυπώσεις μου αποτυπωμένες με ψηφιακό μελάνι σε ψηφιακό χαρτί για το Donkey Kong Country Returns.

Είχα ξεκινήσει τον τίτλο στο Wii,αλλά για διάφορους λόγους δεν το συνέχισα και το παράτησα στη μέση του δεύτερου κόσμου.

Το ξανάπιασα χρόνια μετά στο 3DS.Ο δρόμος ήταν μακρύς και δύσκολος.Οι φορές που αποκαρδιώθηκα και σκέφτηκα να τα παρατήσω πολλές.Αλλά κάθε φορά,επέστρεφα πιο δυνατός,με ατσαλωμένη θέληση κι έτοιμος για όλα.Τελικά το τελείωσα το παιχνίδι και είδα το τέλος του ταξιδιού.Και τι ταξίδι ήταν αυτό.Υπέροχο.Με ταξίδεψε σε όμορφα μέρη,σκοτεινές σπηλιές,τροπικές ζούγκλες,βιομηχανικά εργοστάσια,βραχώδη όρη,απόμακρα νησιά.Αντιμετώπισα διάφορους εχθρούς,συνάντησα παλιούς φίλους πέρασα δυσπρόσιτες πλατφόρμες,καβάλησα βαγονέτα ορυχίων και ρουκέτες.
Τα γραφικά ήταν εξαιρετικά και το 3D effect προσέθετε στο ήδη υπέροχο σύνολο.Η ταχύτητα ήταν καρφωμένη στα 30Fps αντί για 60 που ήταν στην αρχική έκδοση,αλλά αυτό δε δημιούργησε προβλήματα.Στα υπέροχα περιβάλλοντα του τίτλου υπήρχαν διάφορα εφέ όπως λάβα,φωτιές,θάλασσα,εχθροί στο βάθος που εμφανίζονταν μετά,καιρικά φαινόμενα και άλλα που τα αφήνω να τα ανακαλύψετε με την ενασχόλησή σας με τον τίτλο.
Η μουσική είχε ambient ρυθμούς και τα ηχητικά εφέ ήταν πολύ καλά όπως και η φωνή του Donkey και των άλλων χαρακτήρων.
Ο χειρισμός,αρκετά καλός,λειτουργικός και άμεσος χωρίς motion controls αυτή τη φορά.
Το gameplay είναι το κλασσικό platforming που ξέρουμε από τη σειρά.Το level design είναι για σεμινάριο.Στην αρχή είναι εύκολο για έναν αρχάριο να μπει στο κλίμα και να μάθει τους μηχανισμούς,μα όσο προχωράει κάθε πίστα παρουσιάζει νέα πράγματα και ιδέες απαιτώντας από τον παίκτη γρήγορη σκέψη και ταχεία αντανακλαστικά ώστε να μπορέσει να επιβιώσει και να ξεπεράσει τις προκλήσεις που του παρουσιάζονται.Ταυτόχρονα,μπορούμε να συλλέξουμε μπανάνες,puzzle pieces,καρδιές καθώς και τα κλασσικά KONG letters που αν τα μαζέψουμε όλα σε κάθε κόσμο ανοίγει μια απίστευτα δύσκολη πίστα όπου θα δοκιμαστούν ακόμα και οι καλύτεροι παίκτες.Στην έκδοση για 3DS,υπάρχει ένας ακόμα κόσμος που ξεκλειδώνεται αν μαζέψουμε τα 8 orbs από τις προαναφερθείσες δύσκολες πίστες.
Και μιας και αναφερθήκαμε στις προσθήκες της νέας έκδοσης,να πούμε εδώ πως υπάρχει και μια επιλογή ακόμα που κάνει το παιχνίδι ευκολότερο μιας και ο χαρακτήρας έχει 3 καρδιές αντί για 2.

Εν κατακλείδι,αξίζει ο τίτλος;Αν έχετε υπομονή και νεύρα από ατσάλι,ενώ παράλληλα θέλετε ένα καλό platform game,τότε ναι αξίζει με χίλια.Αν πάλι,η απάντησή σας είναι όχι στα 2 προηγηθέντα ερωτήματα,προσπεράστε χωρίς φόβο.

9/10

Καλοκαιρινό μάθημα

Έχω καιρό να γράψω το ξέρω,ας το κάνω λοιπόν με μικρά αργά,σταθερά βήματα.Από δω και πέρα,θα γίνω πολυγραφότατος.Ο λόγος;Θα τον αναλύσω σε επόμενη ανάρτηση.

Γράφω σήμερα για να πω κάτι που μου συνέβη σήμερα.Θα κάνω μια μίνι αναδρομή σε δύο πραγματάκια που έχουν συμβεί.

1)Βρήκα δουλειά και τα άτομα με τα οποία συνεργάζομαι δεν είναι και ότι καλύτερο και δημιουργούν προβλήματα.Όχι σε μένα μόνο,γενικά.
2)Πριν μερικές μέρες ήρθαν κάτι πελάτες με προβλήματα όρασης,όχι τύφλωση,βλέπουν,απλά όχι καλά,δεν ξέρω τι ακριβώς.Η αλήθεια είναι ότι τη μέρα εκείνη που τους είδα ένιωσα θλίψη,αλλά ήμουν σίγουρος ότι μετά από 2 λεπτά θα το ξεχάσω και θα βυθιστώ πάλι στα προβλήματα της καθημερινότητάς μου.Όπως κι έγινε.Αυτοκριτική για το συγκεκριμένο σκηνικό σε επόμενη ανάρτηση.

Πάμε λοιπόν στο σήμερα.Κλασσικά,προβλήματα εγώ στη δουλειά κι ενώ περπατάω σκυθρωπός για τη δουλειά,συναντάω τους άνωθι αναφερμένους(δεν ξέρω αν είναι σωστό,αλλά δεν πειράζει) πελάτες,με τα προβλήματα όρασης.Περπατάω από δίπλα σκυθρωπός και μου σκάνε ένα απίστευτα εγκάρδιο χαμόγελο και με χαιρετάνε.Τους χαιρετάω κι εγώ χαμογελώντας και συνεχίζω το δρόμο μου χαμογελαστός.Όσο το σκέφτομαι όμως τόσο τσατίζομαι.Γιατί ρε γαμώτο,ένας άνθρωπος που τραβάει τέτοια ζόρια στη ζωή του καταφέρνει και είναι τόσο καλός και γλυκός με τους αλλούς και δη με εμένα που ουσιαστικά είμαι ένας ξένος και δεν έχω κάνει τίποτα για αυτούς και από την άλλη υπάρχουν τα ας πούμε ζώα,αν και το θεωρώ προσβολή για τα ζώα,τα οποία με ξέρουν,υποτίθεται ήμασταν φίλοι,τους έχω στηρίξει εμπράκτως και όμως είναι τόσο αχάριστοι και κακοί και το μόνο που κάνουν είναι να προκαλούν την αποδοκιμασία των γύρω τους για τη συμπεριφορά τους;

Δε θα πω περισσότερα για τις παραπάνω βδέλλες,πολύ σημασία έδωσα.Απλά θέλω να πω μέσα από δω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ανθρώπους αυτούς που ενώ έχουν τόσο σοβαρά προβλήματα,καταφέρνουν να είναι καλοί κι ευγενικοί με έναν ξένο που δεν τους έχει προσφέρει τίποτα κι όμως παραμένουν άνθρωποι με αξιοπρέπεια,ευγένεια και ήθος κι εύχομαι ειλικρινά να βρουν ένα τρόπο να ξεπεράσουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν.