Επιτέλους μετά από 6 περίπου χρόνια ίσως και παραπάνω ξανακούω ένα album που με είχε σημαδέψει,με είχε συγκινήσει,με είχε πωρώσει.Αναφέρομαι στο Dead Winter Dead των Savatage.
Ένας δίσκος με τόσα πολλά νοήματα και τόσες αλήθειες μέσα σε αυτόν.Ένας αντιπολεμικός δίσκος που κάθε φορά που τον ακούω μου σηκώνεται η τρίχα κάγκελο.
Η ακόλουθη ανάρτηση λοιπόν γράφεται υπό την επήρεια της μουσικής αυτού του δίσκου.
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω πολλά να πω αυτή τη στιγμή.Είμαι σε μια φάση ξεκούρασης και χαλάρωσης.Είχα πολλά στο μυαλό μου τα οποία ήθελα να γράψω αλλά λόγω ενασχόλησης με την πτυχιακή μου όλο το άφηνα για μετά.Θα τα γράψω όμως όσο πιο σύντομα γίνεται.Σας αφήνω τώρα.Πάω να απολάυσω τον υπόλοιπο δίσκο απόλυτα συγκεντρωμένος.Μπορεί να παίξω και λίγο ds...θα δείξει.
Καλό βράδυ.