Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2009

Moonspell - Wolfheart

Όλα ξεκίνησαν με τις εισαγωγικές νότες του Wolfshade. Μέτα ένα βίαιο μπάσιμο και μια κραυγή. Κάπου εκεί άρχισε η κατάνυξη. Ο Fernando Ribeiro αρθρώνει τους στίχους με ένα τρόπο μοναδικό. Αλλάζει τη φωνή του απο καθαρή σε σκληρή και αντίστροφα. Ο δίσκος αυτός σφύζει από ποικιλία, λυρισμό, μια πρωτόλεια ποιότητα που ακόμα δεν έχει βρει το σχήμα της.
Ακούγοντας αυτό το δίσκο νιώθεις τη νύχτα να απλώνει τα πέπλα της, το μυαλό σου ταξιδεύει σε τοπία όπως η Τρανσυλβάνια,εκεί όπου οι λύκοι ουρλιάζουν υπό το φως της σελήνης. Νιώθεις το σκοτάδι να σε αγκαλιάζει και να σε παρασέρνει σε ένα μακάβριο χορό όπου ο Fernando και οι υπόλοιποι της μπάντας σε μαγεύουν με τα εκπληκτικά κομμάτια που γράψανε περίπου κοντά 15 χρόνια πριν. Και η κατάνυξη συνεχίζεται. Love Crimes, ...Of Dream and Drama, Lua d'Inverno, Trebaruna.Όλα τους κομματάρες με διαφορετικά πράγματα η κάθε μια να σου προσφέρει. Κι εκεί που νομίζεις ότι τα έχεις ακούσει όλα...σκάει σαν κεραυνός εν αιθρία.
Vampiria. Και τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο μετά από αυτό.Νιώθεις το σκοτάδι όλο και πιο βαρύ να σε καταπλακώνει, κι όμως σε γοητεύει όλο και περισσότερο. Ακολουθείται από το An Erotic Alchemy - τρομερό, ώσπου έρχεται η ώρα για το κλείσιμο με το κατά τη γνώμη του γράφοντος ένα από τα καλύτερα κομμάτια που έχουνε γραφτεί για τη Νύχτα από τα παιδιά της, το Alma Mater.Ακολουθεί το εκτός τόπου και χρόνου bonus track Ataegina,χωρίς όμως να υπολείπεται ποιότητας, και μετά το χέρι πάει μόνο του ξανά στο play.Και το ταξίδι στην καρδιά της Νύχτας ξαναρχίζει.

Η παραπάνω καταχώρηση αποτελεί ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συνοδοιπόρους μου σε αυτό το ταξίδι Moonspell.Σίγουρα ξέφυγα από αυτό που είχα κατά νου στην αρχή να γράψω αλλά δε βαριέσαι. Όταν ακούς τόσο καλή μουσική πως να μείνεις συγκεντρωμένος σε αυτό που είχες αρχικά στο νου σου;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου